Afgelopen zaterdag een heel fijn afscheidsfeest gehad! Veel van “de genodigden” waren gekomen, uit het hele land en dat is hartverwarmend! Ik heb het wel even moeilijk gehad, mensen te laten gaan met het besef ze voorlopig niet of moeilijk te kunnen zien. Maar het heeft me ook weer laten zien hoeveel mensen er zijn waar ik om geef en dat is waardevol. Ik was van plan niets zelf te bakken, maar ik kon het uiteraard niet laten….dus toch een oreo-chocolatecheesecake, een worteltjestaart met citroentopping en appelcakejes gemaakt.

Vandaag verkoopt Martin zijn auto, en morgen wordt de mijne verkocht. Het is maar blik…..maar wel definitief…. en we hebben zoveel plezier van deze twee auto’s gehad dat ook dit wel even slikken is….

Vanmiddag heb ik een laatste gesprek op Holos. Als dit goed verloopt heb ik mijn derde jaar volledig afgerond en zou ik, als we hier waren gebleven, met mijn laatste jaar mogen beginnen om af te studeren. Nu is het afwachten hoe alles er over drie jaar uitziet, de opleiding is in ontwikkeling en ikzelf uiteraard ook. Dus tegen die tijd kijken we in hoeverre het mogelijk is de draad weer op te pakken. In Amerika ben ik van plan te blijven masseren, dus voor een massage kun je altijd langskomen (plak er dan meteen twee weekjes vakantie aanvast)!

Mijn engelse les is afgesloten. Ik heb er veel plezier aan beleefd en veel aan gehad. Ik ben er zelfverzekerder van geworden wat betreft het spreken en dat gaat mij denk ik straks helpen bij het alledaagse leven en het leggen van nieuwe contacten. Bovendien heeft de leraar me veel verteld over de Texaanse cultuur en wist hij een mooie website voor homebakery….dus ik kan daar lekker aan de slag met taart en brood (gelukkig heeft de keuken twee ovens!!)

Tot de volgende blog!

Karlijn

Ons huis in Vianen is leeg…De afgelopen week heel hard gewerkt om alles op de juiste plek te krijgen (opslag, mee naar Amerika of toch naar familie). Na bijna tien jaar zijn we dan nu vertrokken uit het huis van waaruit we getrouwd zijn, joris hebben gekregen en waar elian daadwerkelijk is geboren. We zitten in een prima vervangende woning, maar toch kan ik mijn draai nog niet vinden. Voel me een beetje ontheemd en ik ben nog niet eens het land uit….dat wordt wat. Toch zie ik het positief in, want straks in Amerika is het ons eigen zelf uitgezochte huis, geschikt voor de kinderen en met onze eigen spullen.

Afgelopen vrijdag mijn laatste tentamen gehaald op Holos, bindweefselmassage. Het ging niet geweldig, met een gebroken teen en mijn hoofd bij de verhuizing, maar gelukkig …met hakken over de sloot… geslaagd.

De jongens passen zich makkelijk aan, lijken alles best te vinden zolang wij in de buurt zijn. Dat is een hele opluchting. Voor het huis in Amerika is alles rond, ben ik ook erg blij mee. De komende tijd staat in het teken van laatste zaken regelen en afscheid nemen. Nu het huis leeg is komt ook het besef dat we weg gaan, en dat is niet alleen maar leuk. Want afscheid nemen, al is het maar voor drie jaar, blijft moeilijk.