Een jaar of twee geleden waren Martin en ik op een voorlichtingsbijeenkomst over werken en wonen in Texas. Gelukkig hoefden we niet diezelfde dag te beslissen of we wilden gaan, want dan had ik vast nee gezegd. Er werden namelijk nogal wat onderwerpen behandeld waar ik de kriebels van kreeg. Zo had je de enorme plotseling optredende regenbuien/stormen in combinatie met de grote afwateringsgaten langs de weg, het advies: houd je kinderen binnen of goed vast, want tot een jaar of zes spoelen ze zo met de regen mee het riool in. Maar natuurlijk werd er ook gesproken over de beestjes, of moet ik zeggen beesten… die je hier zomaar tegen zou kunnen komen in en om je huis. Gevaarlijke en ongevaarlijke slangen, spinnen, schorpioenen, oorwurmen, kevers, torren, fire-ants, killer-bees, enorme wespen en ander al dan niet vliegend spul. In Nederland hield ik al niet van beestjes, je had er bij moeten zijn toen ik in de dierentuin van Emmen door de vlindertuin rende (om er zo snel mogelijk weer uit te zijn). Of toen ik opgesloten stond in mijn slaapkamer, omdat er een spin naast de deur zat en Martin niet thuis was, en ik de eerste de beste voorbijganger vanuit mijn raam moest toeschreeuwen om hulp. (huissleutel naar beneden gegooid, man van de voorbijgangster kwam zo in mijn huis met een glas en een kaartje…etc.)Waarom een lieveheersbeestje zijn naam heeft is me ook een groot raadsel, ik vind ze eng en ze stinken ook zo. Nu was ik mij al aan het voorbereiden op de dag dat Joris met een dikke regenworm trots naar mij toe zou komen lopen. Uren over gebrainstormed hoe ik daarop zou reageren anders dan hard weg te rennen, maar nooit een passende oplossing kunnen bedenken. Goed, je begrijpt, het feit dat hier texaanse beestjes zitten is een hele uitdaging voor me. Tot nu toe heb ik echter nog geen enge beesten gezien. Op een dode oorwurm en een minispinnetje na. Ohja, toch ook een wespennest aan de veranda. En volgens Martin zaten er ook fire-ants in de tuin, maar die heb ik dus niet gezien. Fire-ants schijnen zich aan je vast te bijten, zo agressief dat wanneer je ze probeert weg te vegen, het lijfje wordt weggepoetst maar de kopjes aan je huid blijven zitten omdat ze weigeren los te laten. Maar, tot mijn grote vreugde hebben ze hier een bug-man! En die is afgelopen week bij ons geweest. Hij loopt het hele huis door plus de hele tuin, maakt alles schoon met een ragebol en sprayt overal een middeltje dat volgens hem alle beestjes doodt, maar dat onschadelijk is voor mensen/kinderen en honden/katten. Wat een wondermiddel, en waarom hebben we dat in Nederland niet? Volgens onze bug-man zien we nu niet veel beesten omdat het ‘koud’ is, maar komen ze in de zomer in grote getale uit onze muren rennen. Hmmm, juist ja. Maar gelukkig is hij daar dan elke drie maanden met z’n spray, we hebben voor mijn gemoedsrust maar een abonnementje afgesloten.
Zoals ik schreef in mijn vorige blog lekte de nieuwe wasmachine na drie dagen. een heel vreemd sijpelend stroompje water NA het wassen. Dus de winkel gebeld, en er kwam een monteur kijken. De beste man vond een scheur in de klep van de koudwateraanvoer. Hij had geen flauw idee hoe dit ontstaan zou kunnen zijn. Nog nooit zoiets gezien bij een nieuwe wasmachien. Zijn advies: koudwaterkraan dicht, niet meer wassen en wachten op een nieuwe klep. Okidoki, we hadden tenslotte toch net alles schoon. Inmiddels wachten we al weer bijna een week op de nieuwe klep, ben benieuwd wanneer ik weer kan wassen. Hopelijk dit keer dan voor langer dan drie dagen. Nu werkt het trouwens heel grappig met pakketjes hier. Als een pakketje via de landelijke post (soort van TNT) komt wordt er aangebeld en als je niet open doet krijg je een briefje dat je het pakket kunt gaan halen op het postkantoor. Via martins werk wordt het gewoon door zijn baas aan Martin meegegeven. Maar als het pakketje met UPS komt, gebeurt er iets geks. De UPS-bezorgers krijgen denk ik betaald voor een vastliggend aantal uur. Ze rennen hun bus uit met je pakket, bellen hard aan, leggen het pakket voor je deur en rennen nog harder weer weg. Meestal gaat dit zo snel, dat je de bezorger en zelfs de UPSbus niet eens meer te zien krijgt. Als je niet thuis bent kan het dus maar zo zijn dat je pakket een hele dag buiten voor de deur ligt. Wat je moet doen als een toevallige voorbijganger het dan heeft meegenomen? Geen flauw idee. Ik hoop er ook niet achter te komen. Binnenkort komen gelukkig de nieuwe onderdelen van de kinderwagen, ik heb kunnen zien wanneer ze bezorgd worden en zorg dan wel dat ik thuis ben, want om dat nou onbeheerd buiten te laten staan vind ik geen prettig idee.
December is hier begonnen met heerlijk Hollands weer! Brandden we in november nog onze handen aan de deurklink, kunnen we nu onze jassen, mutsen en paraplu uit de kast halen. Regen, mist, grauwe lucht, ‘s-nachts onweer, wind en hoosbuien. Gezellig hoor! Ik zit binnen met mijn van mineraalwater gezette kopje thee, het water uit de kraan smaakt of naar chloor, of naar sloot. Zelfs als het gekookt en met Pickwick doorzwengeld is. Eerder deze week door Patricia, Justin en Lorena opgehaald om met z’n zessen een ochtend naar een binnenspeeltuin te gaan. Joris en Justin hebben heerlijk gesprongen op de vele luchtkussens en van torenhoge luchtglijbanen gegleden. Wat een plezier hebben die jochies met z’n tweeen! Eerst even lekker Amerikaans langs de starbucks drive-thru, daarna dus naar een grote hal met allemaal springkussens. Helaas hoorden we Joris op het laatst huilen, hij wilde niet meer opstaan of lopen. waarschijnlijk zijn enkeltje of teentjes dubbelgeklapt en verstuikt. De eerste twee dagen wilde hij helemaal niet lopen en liet hij zich overal naartoe dragen. Inmiddels loopt hij steeds beter, maar nog een beetje mank. Heel schattig gezicht, maar natuurlijk eigenlijk wel sneu.
Gisteren hebben we Sinterklaas gevierd met alle Nederlandse collega’s die hier met kinderen zijn. Het was fantastisch! Er waren twee zwarte pieten overgekomen uit Nederland, compleet met Jetlag. Gelukkig waren ze wakker te krijgen door een liedje te zingen. De jongens waren flink onder de indruk en hebben een hele fijne dag gehad, net als wij. Ik had een klein taartje gemaakt voor de gelegenheid, zie foto’s. Helaas ben ik vergeten foto’s te maken van het feest, maar collega’s hebben dat wel, dus die volgen nog. Wel heb ik foto’s van onze voorbereidingen. De jongens hebben alletwee een mooie pietenmuts gemaakt en Joris heeft een kleurplaat voor sinterklaas gekleurd. Vandaag wordt er druk gespeeld met alle nieuwe spullen. De gedichtjes die de jongens van Sint kregen zet ik later nog op de site. Na het feest trakteerde papa op een echt Amerikaans dinertje: MacDonalds….hmmmmmm, als dat geen inburgeren is!